Job 9

1 پسایوبدر جوابگفت:

2 «یقینمیدانمكهچنیناست. لیكنانساننزد خدا چگونهعادلشمردهشود؟

3 اگر بخواهد با ویمنازعهنماید، یكیاز هزار او را جوابنخواهد داد.

4 او در ذهنحكیمو در قوّتتواناست. كیستكهبا او مقاومتكردهو كامیابشدهباشد؟

5 آنكهكوهها را منتقلمیسازد و نمیفهمند، و در غضبخویشآنها را واژگونمیگرداند،

6 كهزمینرا از مكانشمیجنباند، و ستونهایشمتزلزلمیشود؛

7 كهآفتابرا امر میفرماید و طلوعنمیكند و ستارگانرا مختوممیسازد؛

8 كهبهتنهایی، آسمانها را پهنمیكند و بر موجهایدریا میخرامد؛

9 كهدُبّ اكبر و جبّار و ثریا را آفرید، وبرجهایجنوبرا؛

10 كهكارهایعظیمبیقیاسرا میكند و كارهایعجیببیشمار را.

11 اینكاز منمیگذرد و او را نمیبینم، و عبور میكند و او را احساسنمینمایم.

12 اینكاو میرباید و كیستكهاو را منعنماید؟ و كیستكهبهاو تواند گفت: چهمیكنی؟

13 خدا خشمخود را باز نمیدارد و مددكارانرَحَبزیر او خممیشوند.

14 «پسبهطریقاولی، منكیستمكهاو را جوابدهمو سخنانخود را بگزینمتا با او مباحثهنمایم؟

15 كهاگر عادلمیبودم، او را جوابنمیدادم، بلكهنزد داور خود استغاثهمینمودم.

16 اگر او را میخواندمو مرا جوابمیداد، باور نمیكردمكهآواز مرا شنیدهاست.

17 زیرا كهمرا بهتندبادیخُرد میكند و بیسبب، زخمهایمرا بسیار میسازد.

18 مرا نمیگذارد كهنفسبكشم، بلكهمرا بهتلخیها پر میكند.

19 اگر دربارهقوّتسخنگوییم، اینكاو قادر است؛ و اگر دربارهانصاف، كیستكهوقترا برایمنتعیینكند؟

20 اگر عادلمیبودمدهانممرا مجرممیساخت، و اگر كاملمیبودممرا فاسقمیشمرد.

21 اگر كاملهستم، خویشتنرا نمیشناسم، و جانخود را مكروهمیدارم.

22 اینامر برایهمهیكیاست. بنابراینمیگویمكهاو صالحاستو شریر را هلاكمیسازد.

23 اگر تازیانهناگهانبكشد، بهامتحانبیگناهاناستهزا میكند.

24 جهانبهدستشریراندادهشدهاستو رویحاكمانشرا میپوشاند. پساگر چنیننیست، كیستكهمیكند؟

25 و روزهایماز پیكتیزرفتار تندروتر است، میگریزد و نیكوییرا نمیبیند.

26 مثلكشتیهایتیزرفتار میگریزد ومثلعقابكهبر شكار فرود آید.

27 اگر فكر كنمكهنالهخود را فراموشكنمو تُرُشروییخود را دور كرده، گشادهرو شوم،

28 از تمامیمشقّتهایخود میترسمو میدانمكهمرا بیگناهنخواهیشمرد،

29 چونكهملزمخواهمشد. پسچرا بیجا زحمتبكشم؟

30 اگر خویشتنرا بهآببرفغسلدهم، و دستهایخود را بهاُشنانپاككنم،

31 آنگاهمرا در لجنفرو میبری، و رختهایممرا مكروهمیدارد.

32 زیرا كهاو مثلمنانساننیستكهاو را جواببدهمو با همبهمحاكمهبیاییم.

33 در میانما حكَمینیستكهبـر هـر دو مـا دستبگذارد.

34 كاشكهعصایخود را از منبردارد، و هیبتاو مرا نترساند.

35 آنگاهسخنمیگفتمو از او نمیترسیدم، لیكنمندر خود چنیننیستم.